تاکنون روشهای متعددی برای جوان سازی ارائه شده است از جمله لیزرها، دستگاه های IPL ، رادیو فرکوئنسی و… که با تحریک کلاژن سازی و بهبود گردش خون پوستی عمل می کنند و از طرفی پرکردن و نگهداری حجم صورت با کمک فیلرها یا پرکننده های مصنوعی یا خودی مثل تزریق چربی انجام گرفته است.
ولی روش های مذکور به خصوص در مورد جوان سازی ناحیه دور چشم از جمله تیرگی دور چشم یا فرو رفتگی زیر چشم تاثیر محدودی داشته اند.
کاربرد پلاسمای غنی از پلاکت (PRP ) در جوان سازی پوست یک استراتژی درمانی نوین می باشد که براساس فاکتورهای رشد خودی پایه ریزی شده است.
کاربرد PRP بصورت تجربی از سال 1990 آغاز شد و در ترمیم جراحی های چشم و صورت، جراحی زیبایی، جراحی قلب، سوختگی و زخم به کار می رفت. آخرین کاربرد PRP کاربرد زیبایی آن در بهبود پوست آسیب دیده و پیر می باشد.
PRP در واقع تغلیظ پلاکت اتولوگ در حجم کوچکی از پلاسما است و اگر بطور معمول و متوسط پلاکت نرمال خون 000/200 عدد در میکرولیتر باشد در PRP این تعداد به 000/000/1 می رسد و حجمی معادل cc 5 از پلاسما را به خود اختصاص می دهد.
فاکتورهای رشد آزاد شده از پلاکت به عنوان محرک شیمیایی سلول های بنیادی فیبروبلاست عمل می کند و آنها را وادار به تکثیر می کند. فیبروبلاست ها با تولید کلاژن، الاستین و گلیکوز آمینو گلیکان عملکرد خود را تکمیل می کنند و این روند برای تکمیل شدن به حدود 300 روز زمان احتیاج دارد. بنابر این اثرات سودمندPRP به خوبی تا یک سال باقی خواهد ماند. موفقیت این روش به میزان زیادی بستگی به شیوه تهیهPRP دارد.
سانتریفوژ مورد استفاده بایستی استریل باشد و پروسه تولید باید به شیوه ای باشد که هیچ آسیبی به پلاکت ها نرسد و در صورتی که بدرستی انجام نشود نتایج مطلوبی را به دنبال نخواهد داشت.
FDA آمریکا و CE اروپا کیت هایی را که با کمک آنها تعداد کافی از پلاکت را تولید می کنند، تایید کرده است که در ترمیم استخوان و بافت نرم، جراحی های زیبایی، گرافت های استخوان و موارد دیگر بکار رفته اند.
PRP پروسه بهبود زخم را تسریع می کند و این کار را به وسیله آزادسازی فاکتورهای رشد و ارتباط متقابل آنها با ماتریکس خارج سلولی اعمال می کند. کاربردPRP در اعمال جراحی منجر به کاهش خونریزی و نیاز به درناژ (کاهش درد و تورم) پس از عمل و همچنین تسریع زمان بهبودی می شود.
مهمترین فاکتورهای رشد یافت شده در ژل غنی شده از پلاکت شامل Beta-Transforming growth factor و PDGF هستند. PRP در صورت استفاده در موارد مناسب می تواند باعث تسریع بهبودی بافت نرم و سخت شود. مطالعات میکروسکوپ الکترونی نشان می دهد ژل PRP دارای دو فرآورده است یک جزء فیبریلر و یک جزء سلولار که شامل سلول های پلاکت انسانی است. اثربخشی در بهبود بافت نرم در روش PRP در مواردی مثل ترمیم جراحی تاندون آشیل و سایر لیگامانها، تسریع بهبود ترمیم زخم های بهبود نیافته و مزمن، درمان زخم پای دیابتی، جراحی های لیفت صورت، ریزش مو به خصوص ریزش مو ناشی از سوختگی، بهبود برگشت حس پس از اعمال جراحی، کاهش عوارض جانبی و ترمیم زخم در اعمال جراحی بلفاروپلاستی، بیماری های پریودنتال، جوان سازی پوست و بهبود چروک صورت و آسیب های پوستی ناشی از آفتاب با تزریق مستقیم PRP در داخل درم، مطالعه شده است.
از طرفی در کاربرد PRP به تنهایی در جوانسازی پوست از آنجایی که لایه درم در صورت بسیار نازک است و برای پزشک بسیار مشکل است که تزریق را فقط در این لایه انجام دهد، بنابراین تزریق PRP در هیپودرم با تحریک فیبروبلاست های مشتق از سلول های چربی همراه است و نه فیبروبلاست های با منشاء درم.
امروزه PRP به تنهایی در جوان سازی بکار می رود ولی به درمان نگه دارنده نیازمند است و ممکن است چند ماه برای شروع اثر زمان لازم باشد. یکی از راه کارهای سرعت بخشیدن به اثر PRP استفاده از low level laser ، IPL و رادیوفرکوئنسی به عنوان روش های non-ablative است که با پاسخ بهتری نسبت به PRP تنها، همراه بوده است.
تواتر درمان در جوان سازی پوست در افراد جوان تر، یک بار در هر سال می باشد ولی در افراد مسن تر جلسات بیشتری با فواصل هر چهار تا شش هفته تا بهبودی چروک و بعد هر یک سال یا دو سال یک بار تکرار می شود.
English
Persian
Turkish